Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Μπασκετικό παραμύθι δίχως τέλος..!


Οι Θεοί του μπάσκετ "συνομώτησαν" τον φετινό Μάη ώστε να απολαύσουμε μια σειρά τελικών που ομοιά της δεν έχει ξαναζήσει ο έλληνας φίλαθλος.. Κι όχι μόνο ο Έλληνας αλλά και ο κάθε Ευρωπαίος μπασκετικός..  Όπως είπε χτες κι ο Μίλαν Τόμιτς ''η Ευρώπη ζηλεύει αυτά τα παιχνίδια'' και ακριβώς έτσι είναι.. Τέτοιες αναμετρήσεις, τέτοιες μπασκετικές ραψωδίες, τέτοια επικά φινάλε, τέτοιες μεγαλειώσεις ανατροπές ένθεν κι ένθεν, βγαλμένες από σενάριο κορυφαίας ταινίας με αρχή, μέση και ένα διαφορετικό και κάθε φορά τέλος, κανένας δεν φανταζόταν ότι μπορεί να τα ζήσει.. Κι όμως στη χώρα του "μπασκετικού παραμυθιού", την κατά τα άλλα ταλαίπωρη Ελλάδα, όλα μπορούν να συμβούν...


Είναι από τις φορές που απλά αναφωνείς ευτυχισμένος και γεμάτος ''i love this game'' και είναι από τα παιχνίδια που απλά σε κάνουν να αγαπήσεις αυτό το άθλημα.. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι οι δύο αυτοί υπεράσοι και πρώην συμπαίκτες θα βρίσκονταν αντιμέτωποι στην ακροτελεύτια φάση που θα έκρινε τον τίτλο του πρωταθλητή και όλα αυτά στην τελευταία εμφάνιση του Δημήτρη Διαμαντίδη μπροστά στο κοινό που τον λάτρεψε.. Ο Βασίλης Σπανούλης όμως, δεν ήθελε να του κάνει το χατίρι.. Θέλησε να πάρει επάνω του όλη τη δόξα.. Παίρνει την μπάλα στα τελευταία δεύτερα της δεύτερης παράτασης και όλοι αρχίζουμε δειλά-δειλά να υποψιαζόμαστε τί θα ακολουθήσει.. Ντρίπλες διαδοχικές, σταυρωτές, step back, σουτάκι με καρπό και ο Ολυμπιακός νικητής και πρωταθλητής. Φινάλε που δεν θα μπορούσε να το φανταστεί ούτε ο πιο ευφάνταστος και ταλαντούχος σεναριογράφος του Χόλιγουντ, φινάλε που θα το ζήλευαν πολλοί παίκτες που δεν το έπαιξαν και πολλοί φίλαθλοι που δεν το έζησαν. Φινάλε αντάξιο του οικοδομήματος που λέγεται ελληνικό μπάσκετ. Με διαφορά το κορυφαίο σε ένταση, δυνατές στιγμές, σε συναισθήματα, σε μπασκετικό θέαμα παιχνίδι ολόκληρης της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ και δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί. Ούτε οι τελικοί των '80s με Άρη -ΠΑΟΚ, ούτε αυτοί των '90s με Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό, μπορούν να συγκριθούν συνολικά με την μπασκετική μαγεία που απολάυσαμε φέτος. Ανατροπή στην ανατροπή, break στο break, buzzer beater ξανά και ξανά, διπλές παρατάσεις, σαγηνευτική μπασκετική πανδαισία.. Μπασκετική εποποιία απλόχερα μοιρασμένη από δυό μεγάλες ομάδες..






Νιώθουμε τυχεροί που ζήσαμε την εποχή αυτού του μεγάλου rivalry, ανάμεσα στον Ολυμπιακό του Σπανούλη και τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη. Οι άξιοι συνεχιστές του μπασκετικού μεγαλείου που "κληροδότησαν" ο Γκάλης και ο Γιαννάκης, μας χάρισαν στιγμές και συγκινήσεις που θα μας συντροφεύουν σε όλη μας τη ζωή.. Και θα μας κάνουν καλύτερους, θα μας μαθαίνουν πράγματα, θα μας διδάσκουν πως πρέπει να "μαχόμαστε" καθημερινά", πως οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε κάποια πράγματα, πως πρέπει να σκεφτόμαστε, πως οφείλουμε να αντιδρούμε σε διαφόρων ειδών καταστάσεις..


Ήταν τεράστιο μέγεθος ο Διαμαντίδης για το ελληνικό μπάσκετ.. Τεράστια μορφή που σημάδεψε μια γενιά ολόκληρη.. Την έβγαλε στους δρόμους, την έκανε να πιάσει την πορτοκαλί μπάλα, την έκανε να ζει και ν' αναπνέει για το μπάσκετ.. Θα λείψει απίστευτα πολύ από τον Παναθηναϊκό που χάνει τον φυσικό ηγέτη του αλλά και συνολικά από το ευρωπαϊκό μπάσκετ που χάνει έναν από τους τελευταίους αυθεντικούς all-around παίκτες.. Είμαστε τυχεροί που ένας παίκτης ανάλογης κλάσης και μεγαλείου, ο Βασίλης Σπανούλης, συνεχίζει να αγωνίζεται. Ας τον χαρούμε όσο παίζει ακόμη.. Όπως χάρηκαν φέτος οι οπαδοί και των δυό ομάδων που δεν έκαναν το παραμικρό έκτροπο και απλά απήλαυσαν το προϊόν που πήγαν για να δουν.. Έγινε μια καλή αρχή, ας συνεχίσουμε πάνω σε αυτές τις βάσεις που μπήκαν φέτος. Θέλει πολλή δουλειά και προσπάθεια, όμως αξίζει τον κόπο δε νομίζετε? Διαθέτουμε τους δυό κορυφαίους μπασκετικούς οργανισμούς στην Ευρώπη, ας απολαύσουμε τις μεταξύ τους μάχες κι ας πάμε το προϊόν στο επίπεδο που του αρμόζει...

Υ.Γ. 1: Θα το λέμε και θα το φωνάζουμε για μέρες.. Ρε, τί ζήσαμε, ρε τί ζούμε... Αισθανόμαστε ευλογημένοι που ζούμε στην συγκεριμένη εποχή του ελληνικού μπάσκετ, στην δεύτερη περίοδο "άνθησής" του... Χαρείτε το και απολάυστε το...!

Υ.Γ. 2: Δημήτρη ''βάλτο αγόρι μου" Διαμαντίδη σε ευχαριστούμε για όσα προσέφερες στο ελληνικό μπάσκετ..Δυσναπλήρωτο το κενό που αφήνεις.. Σεβασμός..

Υ.Γ. 3: Οι φετινοί τελικοί ήταν η απόλυτη δικαίωση του Βασίλη Σπανούλη, που έχει ακούσει τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια από τους οπαδούς και των δυό ομάδων.. Ξανά και ξανά και ξανά πήρε τα τελευταία σουτ, τα έβαλε, υπέγραψε τις νίκες και το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού.. Pure killer.. ΑΡΧΗΓΟΣ με τα όλα του και με τα γράμματα κεφαλαία...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου