ΜΕΤΑΛΛ(Ι)Ο ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ!

Πολλοί ισχυρίζονται πως εάν γίνει πυρηνικός πόλεμος,θα επιβιώσουν μόνο οι…κατσαρίδες!Λάθος.Θα καταφέρει να επιβιώσει και η εθνική μας ομάδα μπάσκετ!Μία ομάδα που πάντοτε,όσα προβλήματα κι αν κουβαλάει μαζί της,μοιάζει να αναγεννάται απ’τις στάχτες της.Μιλάμε για μια ομάδα που δεν θέλει και δεν μπορεί να χάσει,που δεν γίνεται να πέσει αμαχητί..Την πατάς μία φορά και σηκώνεται δέκα!Μία ομάδα που όχι μόνο μας έφερε και μας φέρνει μετάλλια και διακρίσεις αλλά,το κυριότερο,μας χαρίζει μεγάλες στιγμές.Στιγμές απόλυτης αδρεναλίνης και εν τέλει δόξας,υπερηφάνειας και αγαλίασσης. Αυτή η εθνική,η εθνική του μπάσκετ,αποτελεί κατά την ταπεινή μας άποψη την κορυφαία ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.Και το λέμε έχοντας βάση όχι τόσο τις(μεγάλες)επιτυχίες της,όσο τις συγκινήσεις που μας προσφέρει και τα συναισθήματα που μας διεγείρει.Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα χρυσά μετάλλια στα Ευρωμπάσκετ του 1987 και του 2005?Ποιος δεν ζητωκραύγασε και δεν έκλαψε από συγκίνηση ζώντας τις απίστευτες ανατροπές απέναντι σε Γαλλία(2005) και Σλοβενία(2007)?Ποιος δεν μπολιάστηκε με περηφάνια και τιμή και δεν ένιωσε την απόλυτη αδρεναλίνη, βλέποντας τους διεθνείς μας να ρίχνουν στο καναβάτσο τους ακριβοθώρητους Αμερικάνους το 2006 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ιαπωνίας?Το χάλκινο μετάλλιο στο φετινό Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας,όπου κατεβήκαμε με χίλια μύρια προβλήματα και περισσή αμφισβήτηση,είναι απλά η επιβεβαίωση του «μετάλλου» που διαθέτει αυτή η ομάδα. «Μέταλλο» νικητή.Και τι έγινε που παρουσιαστήκαμε στο Ευρωμπάσκετ χωρίς τρεις ηγετικές μας φυσιογνωμίες(Παπαλουκά,Διαμαντίδη,Βασιλόπουλο)?Και τι έγινε που είχαμε καινούριο προπονητή(Καζλάουσκας),με διαφορετική φιλοσοφία?Η φανέλα και το ειδικό της «βάρος» παραμένουν σταθερά,αναλλοίωτα και δεν πρόκειται ποτέ να εκλείψουν.Η «κληρονομιά» που άφησαν σε τόυτα τα νέα(μαζί και με τον παλιό «κορμό» βέβαια)παιδιά οι προκάτοχοί τους είναι κάτι παραπάνω από «πλούσια» και «βαριά».Μάθαμε να παλεύουμε κάθε αγώνα,μέχρις εσχάτων.Να μην παραιτούμαστε ποτέ,ούτε γι’αστείο.Να τα δίνουμε όλα για τη νίκη,χωρίς να λογαριάζουμε τις δυσκολίες,τις δυσοίωνες προβλέψεις,το μεγάλο όνομα του αντιπάλου.Στον αγώνα με την Σλοβενία το 2007,ήμασταν πίσω στο σκορ με 13 πόντους,ενάμιση μόλις λεπτό πριν την λήξη.Ε,δεν χαμπαριάσαμε τίποτα.Με θέληση,υπομονή και επιμονή και ανατρέψαμε τη διαφορά και νικήσαμε!Έτσι και φέτος,μην λογαριάζοντας απουσίες,αλλαγή προπονητή και αμφισβήτηση,οι διεθνείς μας έφτασαν στην τρίτη θέση της Ευρώπης και το χάλκινο μετάλλιο(που ήταν και το πρώτο χάλκινο από το μακρινό 1949!).Και πάλι βρεθήκαμε «με την πλάτη στον τοίχο» στον προημιτελικό με την Τουρκία,όταν και ήμασταν πίσω στο σκορ στα τελευταία λεπτά.Εκεί όμως, «μίλησε» η φανέλα. «Μίλησε» η μπασκετική μας παράδοση και ψυχή.Ο Σπανούλης,ο Ζήσης,ο Μπουρούσης,ο Σχορτσιανίτης,ο Φώτσης,ο Καλάθης και τ’άλλα παιδιά έδωσαν και το τελευταίο «απόσταγμα» ψυχής(κυρίως) και ικανότητας που διαθέτουν ώστε να γίνει η υπέρβαση και να παραμείνουμε στην μπασκετική ελίτ.Γιατί,σε αυτό το Ευρωμπάσκετ,με την δεδομένα και αποδεδειγμένα αχτύπητη και πλήρη(παγκόσμια πρωταθλήτρια)Ισπανία και με δεδομένες τις δικές μας απουσίες το χάλκινο μετάλλιο «λαμπιρίζει» σαν χρυσό.Σας ευχαριστούμε παιδιά.Για τα μετάλλια,τις συγκινήσεις.Μα πάνω απ’όλα,ευχαριστούμε που μας μαθαίνετε να παλεύουμε μέχρις εσχάτων,ανεξαρτήτως δυσκολιών και δυσάρεστων συγκυριών.Keep on fighting and winning!... Υ.Γ.:Το πράγμα βέβαια,έχει και συνέχεια:το επερχόμενο(2010)παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Τουρκία είναι η επόμενη μεγάλη πρόκληση.Εκεί όπου με τα υπάρχοντα παιδιά και τους μεγάλους…επιστρέφοντες,η εθνική μας δεν θα επιδιώξει τίποτα λιγότερο από την κορυφή!..

AYTH H ΕΘΝΙΚΗ,ΠΑΙΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ!

Σε κάποια στιγμή του πρώτου ημιχρόνου με την Κροατία,έπιασα τον εαυτό μου να έχει μείνει "κολλημένος" και αποσβολωμένος από τα εκπληκτικά πράγματα που έκαναν σε άμυνα και-ΚΥΡΙΩΣ-επίθεση οι διεθνείς μας στο παρκέ.Απίστευτο πρέσινγκ στην άμυνα,πολύ γρήγορο παιχνίδι στην επίθεση,με αρκετές γρήγορες επιθέσεις,πολλά σουτ και πάνω απ'όλα,καθαρό μυαλό,έκαναν τους Κροάτες να μην ξέρουν πού πατούν και πού βρίσκονται.Το 52-31 του ημιχρόνου απόλυτα φυσική εξέλιξη της μεγάλης εμφάνισης και το τελικό 76-68,επίσης φυσική εξέλιξη της χαλάρωσης και της πίεσης που άσκησαν στο Β' ημίχρονο οι Κροάτες. Αυτό το οποίο έχουμε δει,πάντως,από τα δύο έως τώρα ματς είναι το ότι αυτή,η νέα Εθνική μπάσκετ θέλει να παίξει...μπάσκετ!Δεν θα μπει σε λογική αργού τέμπο,αργών επιθέσεων,καταστροφής του παιχνιδιού ,εν τέλει.Θα πιέσει τον αντίπαλο,με την άμυνα που τόσα χρόνια η ίδια έβαλε στην "ταυτότητά" της και στην επίθεση θα βγάλει "φωτιές",αφού αυτό "προστάζει" και η φιλοσοφία του Λιθουανού εκλέκτορα Γιόνας Καζλάουσκας:άμυνα "με χίλια" και...επίθεση με δύο χιλιάδες!Κι αυτό είναι κάτι,που μέχρι τώρα δεν το βλέπαμε από την Εθνική μας.Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει μία εντελώς διαφορετική φιλοσοφία,κάπως "παλιομοδίτικη".Το σύγχρονο μπάσκετ,όμως δεν είναι έτσι.Δεν λέμε ότι η εθνική του "δράκου" δεν ήταν σπουδαία-αλίμονο!-,το μπάσκετ όμως που έπαιζε ήταν πολλές φορές αποκρουστικό(βλέπε Ευρωμπάσκετ 2007)και άκρως προβλέψιμο.Τότε,ξέροντας την ομάδα μας,τον τρόπο παιχνιδιού της και τους σπουδαίους παίκτες που διέθετε οι αντίπαλοι μας πρόσεχαν σίγουρα πάρα πολύ.Τώρα,έχουμε πολλά να κρύψουμε αλλά και να δείξουμε έπειτα,έως το τέλος του τουρνουά.Τώρα,επηρεασμένοι ίσως απο τις απουσίες μας,από τα πολλά νέα πρόσωπα και καταστάσεις,οι αντίπαλοι να λένε μέσα τους:"έλα μωρέ,εντάξει,δεν είναι όπως παλιά.Τους έχουμε τώρα,λείπουν πολλοί βασικοί τους".Έλα μου,όμως,που έχουμε κρυφούς άσους στο μανίκι τόσο τη νέα φιλοσοφία του νέου κόουτς όσο και τη "δίψα" των νέων παικτών-ένα "μείγμα" εντυπωσιακά ελκυστικό!

ΟΙ "ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΙ" ΚΑΙ ΟΙ...ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΙ!

Ή το'χεις ή δεν το'χεις,απλά τα πράγματα.Όταν από μέσα σου ξεπετάγεται μία μπασκετοσύνη,μία πονηριά,ένα μπασκετικό ένστικτο και παιδεία,τότε ναι,ξέρεις από μπάσκετ.Και οι Σέρβοι,όλα τα παραπάνω τα έχουν και με το παραπάνω.Μα πάνω,απ'όλα,χτες με τους Ισπανούς,οι ταλαντούχοι μικροί του "Ντούντα" μπήκαν στο γήπεδο σαν...ταύροι σε υαλοπωλείο,απέναντι στους "κανονικούς" ταύρους τους οποίους και έπιασαν από τα κέρατα!Και όχι απλά τους νίκησαν,αλλά έως ένα σημείο και τους ισοπέδωσαν,αφού έφτασαν να προηγούνται ακόμη και με 20 πόντους διαφορά στο Β' ημίχρονο!Το έβλεπες στα μάτια τους των Σέρβων.'Όποτε έβαζε καλάθι ο Βελίτσκοβιτς έκανε λες και πανυγύρισε μετάλιο,φωνάζοντας και δείχνοντας τη σημαία της χώρας του με τοι δάκτυλο!Ήθελαν να νικήσουν πάσει θυσία,δείχνοντας τί μπορούν να κάνουν αλλά και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν σε αυτό το τουρνουά.Εξάλλου και από τα φιλικά κιόλας,φαινόταν το πράγμα."Μύριζε" Ίβκοβιτς από...χιλιόμετρα η ομάδα:"σκυλιασμένη" άμυνα,ξεκάθαροι ρόλοι και απόλυτη ηρεμία στην επίθεση,υπό το κουμάντο φυσικά του αιώνιου "σοφού" του ευρωπαικού μπάσκετ Ντούσαν Ίβκοβιτς. Από την άλλη οι Ισπανοί,μπήκαν στο γήπεδο νομίζοντας πως είχαν κερδίσει απλά με την αύρα του φαβορί με την οποία όλοι τους είχαν "ποτίσει".Δεν είναι έτσι όμως.Αν δεν απίξεις μπάσκετ,αν δεν έχεις ηρεμία,αν δεν μπορείς να βγάλεις ΜΙΑ οργανωμένη φάση και αν τρέχεις χωρίς να ξέρεις το γιατί,τότε όχι μόνο θα χάσεις,αλλά θα το κάνεις και με κάτω τα χέρια.Πραγματική απογοήτευση οι Ισπανοί,με τον Γκασόλ να είναι εμφανώς κουρασμένος αλλά και επηρεασμένος ακόμη από τον πρόσφατο τραυματισμό του,με τον Ρούντι να μην παίζει καθόλου και με τους υπόλοιπους...απλά να βρίσκονται στο παρκέ,δεν είχαν καμία τύχη απέναντι σε μια ΚΑΛΗ ΟΜΑΔΑ όπως η φετινή Σερβία.Και θα έχουν και στη συνέχεια προβλήματα οι Ισπανοί,αν δεν συνέλθουν και δεν ξυπνήσουν από το "λ΄θαργο" στο οποίο τους βύθισε η άνεση του αδιαφιλονίκητου φαβορί.