Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Μπασκετικό παραμύθι δίχως τέλος..!


Οι Θεοί του μπάσκετ "συνομώτησαν" τον φετινό Μάη ώστε να απολαύσουμε μια σειρά τελικών που ομοιά της δεν έχει ξαναζήσει ο έλληνας φίλαθλος.. Κι όχι μόνο ο Έλληνας αλλά και ο κάθε Ευρωπαίος μπασκετικός..  Όπως είπε χτες κι ο Μίλαν Τόμιτς ''η Ευρώπη ζηλεύει αυτά τα παιχνίδια'' και ακριβώς έτσι είναι.. Τέτοιες αναμετρήσεις, τέτοιες μπασκετικές ραψωδίες, τέτοια επικά φινάλε, τέτοιες μεγαλειώσεις ανατροπές ένθεν κι ένθεν, βγαλμένες από σενάριο κορυφαίας ταινίας με αρχή, μέση και ένα διαφορετικό και κάθε φορά τέλος, κανένας δεν φανταζόταν ότι μπορεί να τα ζήσει.. Κι όμως στη χώρα του "μπασκετικού παραμυθιού", την κατά τα άλλα ταλαίπωρη Ελλάδα, όλα μπορούν να συμβούν...


Είναι από τις φορές που απλά αναφωνείς ευτυχισμένος και γεμάτος ''i love this game'' και είναι από τα παιχνίδια που απλά σε κάνουν να αγαπήσεις αυτό το άθλημα.. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι οι δύο αυτοί υπεράσοι και πρώην συμπαίκτες θα βρίσκονταν αντιμέτωποι στην ακροτελεύτια φάση που θα έκρινε τον τίτλο του πρωταθλητή και όλα αυτά στην τελευταία εμφάνιση του Δημήτρη Διαμαντίδη μπροστά στο κοινό που τον λάτρεψε.. Ο Βασίλης Σπανούλης όμως, δεν ήθελε να του κάνει το χατίρι.. Θέλησε να πάρει επάνω του όλη τη δόξα.. Παίρνει την μπάλα στα τελευταία δεύτερα της δεύτερης παράτασης και όλοι αρχίζουμε δειλά-δειλά να υποψιαζόμαστε τί θα ακολουθήσει.. Ντρίπλες διαδοχικές, σταυρωτές, step back, σουτάκι με καρπό και ο Ολυμπιακός νικητής και πρωταθλητής. Φινάλε που δεν θα μπορούσε να το φανταστεί ούτε ο πιο ευφάνταστος και ταλαντούχος σεναριογράφος του Χόλιγουντ, φινάλε που θα το ζήλευαν πολλοί παίκτες που δεν το έπαιξαν και πολλοί φίλαθλοι που δεν το έζησαν. Φινάλε αντάξιο του οικοδομήματος που λέγεται ελληνικό μπάσκετ. Με διαφορά το κορυφαίο σε ένταση, δυνατές στιγμές, σε συναισθήματα, σε μπασκετικό θέαμα παιχνίδι ολόκληρης της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ και δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί. Ούτε οι τελικοί των '80s με Άρη -ΠΑΟΚ, ούτε αυτοί των '90s με Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό, μπορούν να συγκριθούν συνολικά με την μπασκετική μαγεία που απολάυσαμε φέτος. Ανατροπή στην ανατροπή, break στο break, buzzer beater ξανά και ξανά, διπλές παρατάσεις, σαγηνευτική μπασκετική πανδαισία.. Μπασκετική εποποιία απλόχερα μοιρασμένη από δυό μεγάλες ομάδες..






Νιώθουμε τυχεροί που ζήσαμε την εποχή αυτού του μεγάλου rivalry, ανάμεσα στον Ολυμπιακό του Σπανούλη και τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη. Οι άξιοι συνεχιστές του μπασκετικού μεγαλείου που "κληροδότησαν" ο Γκάλης και ο Γιαννάκης, μας χάρισαν στιγμές και συγκινήσεις που θα μας συντροφεύουν σε όλη μας τη ζωή.. Και θα μας κάνουν καλύτερους, θα μας μαθαίνουν πράγματα, θα μας διδάσκουν πως πρέπει να "μαχόμαστε" καθημερινά", πως οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε κάποια πράγματα, πως πρέπει να σκεφτόμαστε, πως οφείλουμε να αντιδρούμε σε διαφόρων ειδών καταστάσεις..


Ήταν τεράστιο μέγεθος ο Διαμαντίδης για το ελληνικό μπάσκετ.. Τεράστια μορφή που σημάδεψε μια γενιά ολόκληρη.. Την έβγαλε στους δρόμους, την έκανε να πιάσει την πορτοκαλί μπάλα, την έκανε να ζει και ν' αναπνέει για το μπάσκετ.. Θα λείψει απίστευτα πολύ από τον Παναθηναϊκό που χάνει τον φυσικό ηγέτη του αλλά και συνολικά από το ευρωπαϊκό μπάσκετ που χάνει έναν από τους τελευταίους αυθεντικούς all-around παίκτες.. Είμαστε τυχεροί που ένας παίκτης ανάλογης κλάσης και μεγαλείου, ο Βασίλης Σπανούλης, συνεχίζει να αγωνίζεται. Ας τον χαρούμε όσο παίζει ακόμη.. Όπως χάρηκαν φέτος οι οπαδοί και των δυό ομάδων που δεν έκαναν το παραμικρό έκτροπο και απλά απήλαυσαν το προϊόν που πήγαν για να δουν.. Έγινε μια καλή αρχή, ας συνεχίσουμε πάνω σε αυτές τις βάσεις που μπήκαν φέτος. Θέλει πολλή δουλειά και προσπάθεια, όμως αξίζει τον κόπο δε νομίζετε? Διαθέτουμε τους δυό κορυφαίους μπασκετικούς οργανισμούς στην Ευρώπη, ας απολαύσουμε τις μεταξύ τους μάχες κι ας πάμε το προϊόν στο επίπεδο που του αρμόζει...

Υ.Γ. 1: Θα το λέμε και θα το φωνάζουμε για μέρες.. Ρε, τί ζήσαμε, ρε τί ζούμε... Αισθανόμαστε ευλογημένοι που ζούμε στην συγκεριμένη εποχή του ελληνικού μπάσκετ, στην δεύτερη περίοδο "άνθησής" του... Χαρείτε το και απολάυστε το...!

Υ.Γ. 2: Δημήτρη ''βάλτο αγόρι μου" Διαμαντίδη σε ευχαριστούμε για όσα προσέφερες στο ελληνικό μπάσκετ..Δυσναπλήρωτο το κενό που αφήνεις.. Σεβασμός..

Υ.Γ. 3: Οι φετινοί τελικοί ήταν η απόλυτη δικαίωση του Βασίλη Σπανούλη, που έχει ακούσει τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια από τους οπαδούς και των δυό ομάδων.. Ξανά και ξανά και ξανά πήρε τα τελευταία σουτ, τα έβαλε, υπέγραψε τις νίκες και το πρωτάθλημα του Ολυμπιακού.. Pure killer.. ΑΡΧΗΓΟΣ με τα όλα του και με τα γράμματα κεφαλαία...



Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Μπασκετική μυσταγωγία made in Greece


Μετά από ακόμη ένα σπουδαίο τελικό "αιωνίων" που παρακολουθήσαμε χτες το βράδυ, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως η φετινή σειρά είναι ίσως η συναρπαστικότερη, η θεαματικότερη και η πιο απροσδόκητα ανατρεπτική των τελευταίων ετών. Δεν ξέρουμε για όλων των εποχών αλλά τουλάχιστον για την τρέχουσα δεκαετία, σίγουρα είναι οι κορυφαίοι τελικοί. Από όλες τις απόψεις και χωρίς καμία επιφύλαξη. "Τύφλα" να έχει το φάιναλ 4 της Ευρωλίγκα, αφού τα παιχνίδια που βλέπουμε όχι μόνο δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από την πρόσφατη μπασκετική σύναξη στο Βερολίνο, αντιθέτως έχουν πολλά να διδάξουν σε όσους ευαγγελίζονται τις λέξεις "τακτική", ''μπασκετικές συγκινήσεις'', ''μπασκετικό υπερθέαμα''...




















Μετά από ένα "χορταστικό" μπασκετικό θέαμα δύο ωρών ο Ολυμπιακός, με τον αρχηγό του να τον παίρνει από το χέρι και από το -7 του 35ου λεπτού να τον οδηγεί σε σερί 12-0 (από 59-66 σε 71-66) και τελικά στη μεγάλη νίκη (77-72), έκανε το 2-1 και πήρε την κατάσταση στα χέρια του έχοντας πια δύο ''match-ball" αλλά και την ψυχολογία με το μέρος του.. Ή μήπως όχι? Η αλήθεια είναι πως σε αυτούς τους αγώνες τα εχουμε δει κυριολεκτικά όλα οπότε δεν θα εκπλαγούμε ιδιαίτερα ακόμη κι αν στο τέλος οι "πράσινοι" είναι αυτοί που θα πανηγυρίσουν την κούπα.. Έχουμε δει break στο break, έχουμε δει buzzer beater, έχουμε δει εκατέρωθεν τις ομάδες να παίζουν στις αντίπαλες έδρες σαν στο...σπίτι τους, οπότε οτιδήποτε λιγότερο από ακόμα ένα ή δύο ανατρεπτικά παιχνίδια είναι μάλλον το λιγότερο που μπορούμε να περιμένουμε..!



Βλέποντας τον αγώνα ξανά και με πιο "καθαρή ματιά", έχουμε την εντύπωση πως ο Παναθηναϊκός χτες, απλά ήταν ανώτερος στο παρκέ από τον "αιώνιο" αντίπαλό του. Το σερί του Ολυμπιακού στο τέλος με Παπαπέτρου και Σπανούλη να "σαλπίζουν" την αντεπίθεση της ομάδας τους και πάλι δεν θεωρούμε πως είναι ικανό να ανατρέψει την γενική εικόνα που αποτυπώνεται σε κάποιον που μόλις έχει δει το ματς: ο Παναθηναϊκός έβγαλε περισσότερη ενέργεια, περισσότερο πάθος, ήταν καλύτερα "διαβασμένος" από τον αντίπαλό του και έμοιαζε πνευματικά απολύτως έτοιμος για τη διαχείριση που απαιτεί μια τέτοια αναμέτρηση. Ο Ολυμπιακός έμοιαζε απλά να έχει εκλάμψεις και ξεσπάσματα μέσα στο ματς και να τα περιμένει όλα από τον -εξαιρετικό ΚΑΙ χτες- Χάκετ και τον Kill Bill. Οι "ερυθρέολευκοι" έχουν στα χέρια τους το 2-1, παίζουν πλέον με άλλη άνεση, όμως μοιάζουν σαν να "ψάχνονται" και να μην ξέρουν ακριβώς τί ζητάνε μέσα στο παρκέ. Κι αυτό είναι κάτι που έχει αποτυπωθεί και στις τρεις έως τώρα αναμετρήσεις και περισσότερο σε αυτές του ΣΕΦ. Ο Σφαιρόπουλος έχει μικρύνει πολύ το ροτέισον, επιμένει στην άμυνα man to man με τις αλεπάλληλες αλλαγές στα σκριν και από τη στιγμή που η τακτική αυτή αντιμετώπιση δεν του "βγαίνει", αναρωτιόμαστε γιατί δεν παρουσιάζει ένα διαφορετικό game plan. Μόνο ο ίδιος ξέρει την απάντηση, την απορία όμως σίγουρα μαζί με εμάς θα την έχουν και οι περισσότεροι που παρακολουθούν τα παιχνίδια..













Το σκορ της σειράς βεβαίως δικαιώνει έως τώρα τον 49 χρονο τεχνικό, που βρίσκεται μια νίκη μακριά από το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημά του με τους ''ερυθρόλευκους'', η νίκη όμως αυτή ίσως να βρίσκεται λίγο πιο μακριά απ'ότι φαίνεται για τον Ολυμπιακό.. Ο Παναθηναϊκός τώρα θα τα παίξει όλα για όλα, ο Διαμαντίδης το ίδιο στα δύο τελευταία παιχνίδια - ή στο τελευταίο, αν ο Ολυμπιακός "σπάσει" ξανά το ΟΑΚΑ - της τεράστιας καριέρας του και ο Ολυμπιακός έχει να αντιμετωπίσει και την τεράστια "κατραπακιά" του σοβαρού τραυματισμού του Γιώργου Πρίντεζη. Ο ηγέτης και κορυφαίος με διαφορά παίκτης του Ολυμπιακού στη σειρά των τελικών χτύπησε στο σημείο που ήδη από τον Φλεβάρη τον έχει ταλαιπωρήσει αρκετά και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις δύσκολα θα ξαναπαίξει φέτος.. Αυτό ανατρέπει πολλά πλάνα του προπονητή του Ολυμπιακού που θα πρέπει πλέον να βγάλει από την ''φαρέτρα" του βέλη που έως τώρα τα έχει ξεχασμένα στην άκρη του πάγκου (Αγραβάνης, Ουόρικ) ή να δοκιμάσει κάποιες προπονητικές"αλχημίες" μέσα στο ματς (χρησιμοποίηση Παπανικολάου και Παπαπέτρου στο ''4'' και περισσότερος χρόνος για τον Ντι Τζέι Στρόμπερι στο ''3'') μήπως και καταφέρει να καλύψει έως ένα σημείο την τιτάνια απουσία του 31χρονου φόργουορντ..















Η σειρά ακόμη έχει πολύ "ψωμί'' και σίγουρα θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε παιχνίδια υψηλής μπασκετικής ποιότητας. Και οι δύο προπονητές - όπως οι πρισσότεροι έλληνες συναδελφοί τους - είναι μάστερ της τακτικής και της κατάλληλης για ένα τέτοιο ματς προετοιμασίας και αυτό το νιώσαμε όσοι παρακολουθήσαμε τα 3 πρώτα παιχνίδια. Είμαστε τυχεροί που απολαμβάνουμε δύο τέτοιες τεράστιες ομάδες που πηγαίνουν το μπάσκετ σε άλλο επίπεδο και δίνουν ένα άλλο "χρώμα" στο άθλημα που αγαπάμε.. Πολλοί ευρωπαίοι να είστε σίγουροι πως μας ζηλεύουν για όλο αυτό το σκηνικό και αν δεν είχαμε τα διαφόρων ειδών και κάθε λογής out of the game παιχνιδάκια από τις διοικήσεις και των δύο ομάδων θα μιλάγαμε για τα παιχνίδια με το μεγαλύτερο μπασκετικό ενδιαφέρον μετά από τα αντίχτοιχα του ΝΒΑ.. Δεν είναι υπερβολή είναι απλά μια διαπίστωση μετά από 6 σχεδόν ώρες μπασκετικής μυσταγωγίας που απλόχερα μας έχουν χαρίσει αυτές οι δύο κορυφαίες ομάδες. στην σειρά των φετινών τελικών. Χαρείτε τες και αφήστε τις οπαδικές έριδες στην άκρη..

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Δαυίδ ή Γολιάθ στο Βερολίνο??



Φτάσαμε ,λοιπόν, στις 9 Μαϊου και μπήκαμε αισίως σε εβδομάδα Φάιναλ 4! Το πιο συναρπαστικό event του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι επί θύραις (13-15 Μαϊου) και η μπασκετική διάθεση αρχίζει να "χτυπάει" κόκκινο. Οι τέσσερις μονομάχοι ρίχνονται στην αρένα του "κολοσσαίου'' της O2 World Arena του Βερολίνου, η βαρύτιμη κούπα περιμένει τον νέο της κάτοχο, αφήνοντας την... αγκαλιά της Ρεάλ Μαδρίτης και εμείς περιμένουμε να απολάυσουμε μπασκετικό θέαμα και να βιώσουμε τις μοναδικές συγκινήσεις, που μόνο ένα τέτοιο μπασκετικό event μπορεί να τα προσφέρει..


Το πιο ωραίο της υπόθεσης, είναι πως θα δούμε ένα Φάιναλ Φορ με ξεκάθαρα φαβορί και πεντακάθαρα αουτσάιντερ και αυτό, ίσως να προσθέτει ακόμη περισσότερη "γαρνιτούρα" στο συνολικό μπασκετικό μενού.. Η πιθανότητα μιας έκπληξης, μιας ενδεχόμενης επικράτησης του Δαυίδ έναντι του Γολιάθ, δίνει ένα άλλο feeling στην όλη ιστορία, προσδίδει μια "νότα ανεξήγητου", πασπαλισμένου με ολίγον από αναπάντεχο, στοιχεία που αν μη τι άλλο μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο και το ενδιαφέρον και την ανυπομονησία μας για το μεγάλο ραντεβού..



Από τη μία, έχουμε το -κατά την ταπεινή μας άποψη- απόλυτο φαβορί όχι μόνο του ημιτελικού αλλά ολόκληρου του Φάιναλ 4, τη Φενέρμπαχτσε του μεγάλου Ζέλικο Ομπράντοβιτς να τίθεται απέναντι στην νεανική, διψασμένη και δίχως ίχνος άγχος Λαμποράλ Κούτσα του Μπουρούση και του κόουτς Περάσοβιτς. Με την πρώτη ματιά σίγουρα όποιος...σκαμπάζει έστω και ελάχιστα από την πορτοκαλί μπάλα, θα πει με σιγουριά Φενέρ, Χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς περιστροφές. Είναι όμως έτσι? Εμείς θα ποντάρουμε ξεκάθαρα υπέρ της Φενερ, όπως και να έχει. Ούτε η ενέργεια, ούτε η απουσία άγχους και πίεσης, ούτε η περιρρεόυσα ατμόσφαιρα που προσθέτουν στην Λαμποράλ το χαρακτηρισμό της ομάδας-έκπληξης σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, δε μπορούν να υπερνικήσουν το κίνητρο και την απίστευτη δίψα της ομάδας του Ομπράντοβιτς να φτάσει στην πρώτη ευρωπαϊκή κούπα της ιστορίας της.. Αυτή η ομάδα φτιάχτηκε από τον μάστερ του είδους Ζοτς, για να κατακτήσει την κορυφή. Αυτό. End of story. Οτιδήποτε λιγότερο για μια ομάδα με παίκτες όπως ο Μπογκντάνοβιτς, ο Σλούκας, ο Ντίξον, ο Άντιτς, ο Ντατόμε, ο Ούντο, ο Βέσελι θα είναι όχι απλώς αποτυχία, αλλά παταγώδεςναυάγιο. Κακά τα ψέματα, όσο καλό κι υπέροχο μπάσκετ κι αν έχει παίξει, όσο καλή συνολική  εικόνα κι αν έχει επιδείξει η ομάδα του Ομπράντοβιτς, εάν δεν προκριθεί στον τελικό και δεν σηκώσει την κούπα, θα είναι παντελώς εκτός στόχων, εκτός προγραμματισμού και προφανώς από την επόμενη χρονιά πολλά θα αλλάξουν στην Κωνσταντινούπολη. Όμως, κακά τα ψέματα, είναι κάτι παραπάνω από απίθανο να μείνει εκτός τελικού η Φενέρ... Πάντα γίνονται εκπλήξεις, σίγουρα η Λαμποράλ είναι μια πολύ πειθαρχημένη και γεμάτη ενέργεια ομάδα, με ξεκάθαρους προσανατολισμούς που θα παίξει απελευθερωμένη και δίχως πίεση, όμως κάποιες φορές ούτε όλα αυτά μαζί είναι δυνατό να φέρουν την ανατροπή των φυσιολογικών δεδομένων.. Αστερίσκος πάντα θα υπάρχει, όπως και πάντα θα υπάρχει αδιαφιλονίκητο φαβορί. Και σε αυτό το ζευγάρι, σίγουρα είναι η Φενέρ..










Όσον αφορά το άλλο ζευγάρι, εδώ οι περισσότεροι θα πουν ''μα δε γίνεται να μη το πάρει ούτε φέτος η ΤΣΣΚΑ''.. Αμ, δε... Τα πράγματα θεωρούμε πως είναι λίγο περισσότερο περίπλοκα όσον αφορά το ζευάρωμα της "ομάδας του στρατού" με την Λοκομοτίβ Κουμπάν του Γιώργου Μπαρτζώκα. Η ομάδα από το Κράσνονταρ όχι μόνο έχει αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, αλλά διαθέτει και παίκτες που μοιάζουν ικανοί να πάρουν την ομάδα τους από το χέρι και να της αλλάξουν πορεία. Ντιλέινι, Ντρέιπερ, Ράντολφ, Σίνγκλετον, Κλαβέρ, Τζάνινγκ, Μπρόκχοφ μαζί με τους υπόλοιπους Ρώσους του ρόστερ είναι παίκτες τεράστιας κλάσης και ποιότητας και κάτω από τις οδηγίες του Μπαρτζώκα δημιούργησαν μία εξαιρετική ΟΜΑΔΑ, ένα ισορροπημένο και δυσκολοκατάβλητο σύνολο που βάζει πολλούς μπελάδες και σπαζοκεφαλιές στο κεφάλι του Δημήτρη Ιτούδη.. Κακά τα ψέματα και η ΤΣΣΚΑ όμως δεν μας έχει δώσει τόσους πολλούς λόγους για να της δείξουμε ...τυφλή εμπιστοσύνη. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ένα τεράστιο κλαμπ, με απίστευτη δυναμική τα τελευταία 15 χρόνια, διαθέτει έναν εξαιρετικό προπονητή που της έχει προσδώσει ένα ξεχωριστό στυλ, απλούστερου και πιο γρήγορου- σύγχρονου μπάσκετ, ΟΜΩΣ.. Όμως έχει χάσει... πανηγυρικά τα τελευταία έξι φάιναλ φορ(!) πράγμα που όπως και να έχει αφήνει κάποια ψυχολογικά κατάλοιπα και δεν δείχνει να διαθέτει το απαραίτητο mentality στα...πολύ δύσκολα. Σύμφωνοι, έχει τεράστιους παίκτες, με προσωπικότητα, με ατομικό ταλέντο, με εμπειρίες τα ''αλλά'' όμως είναι πολλά και δεν μας επιτρέπουν να εμπιστευόμαστε απόλυτα την ΤΣΣΚΑ και σε αυτό το φάιναλ φορ. Ίσως είναι για κάποιους το τεράστιο φαβορί. Εμείς διατηρούμε ισχυρές επιφυλάξεις και περιμένουμε έναν αμφίρροπο ημιτελικό. Ο Μπαρτζώκας το 2013 με τον Ολυμπιακό είχε διαλύσει κάθε σχεδιασμό της τότε ΤΣΣΚΑ του Μεσίνα, παίζοντας ολοκληρωτικό μπάσκετ και κατακτώντας το φάιναλ φορ στο Λονδίνο, γιατί να μην τα καταφέρει και τώρα, έχοντας και πάλι στα χέρια του πολύ καλά ατομικά ταλέντα, τα οποία κι έχει αποδείξει πως ξέρει να τα χρησιμοποιεί όλα μαζί ιδανικά ?



Οι απαντήσεις σε όλες αυτές τις σκέψεις και τις εκτιμήσεις μας θα δοθούν...αποστομωτικά σε 5 μέρες στο παρκέ της O2 World Arena. Στο παρκέ και μόνο εκεί θα δούμε σε τί πέσαμε μέσα, τί μας διέφυγε και τί δεν είδαμε καν στις εκτιμήσεις και τα σχόλια μας. Θα καταφέρει το απόλυτο αουτσάιντερ, Λαμποράλ, να κατακτήσει την κορυφή κόντρα σε όλα τα θηρία? Θα επιστρέψει στον θρόνο της η ΤΣΣΚΑ μετά από 8 ολόκληρα χρόνια φαγούρας και απογοητεύσεων? Θα πιει πρώτη φορά το γλυκό νέκταρ από την κούπα της Ευρωλίγκα η Φενέρμπαχτσε? Οι απαντήσεις, όπως πάντα, μόνο στο αγαπημένο μας παρκέ...!