Μπορεί να ακούγεται πλέον γραφικό, ίσως να καταντάει κλισέ και ίσως κάπου-κάπου και να κουράζει, η αλήθεια και η ουσία όμως δεν γίνεται να αλλάξουν: όσο ο Ολυμπιακός απαρτίζεται από αυτό τον ελληνικό κορμό παικτών -συνεπικουρούμενο πλέον και από ξένα "γρανάζια" που προστέθηκαν στην "μηχανή- δεν πρόκειται ποτέ να παραδοθεί ή να πέσει αμαχητί. Δεν πρόκειται ποτέ να πει "δεν πάει άλλο, κουράστηκα'', δεν πρόκειται ποτέ να πει ''δεν γίνεται πάλι να γίνει το δικό μου'', δεν πρόκειται σε καμία των περιπτώσεων να παραδόσει τα όπλα χωρίς πρώτα να βγάλει το λάδι των αντιπάλων του.
Ένας Ολυμπιακός-καταιγίδα, παρέσυρε στο διάβα του χτες την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ και έδωσε ένα μάθημα σε όσους έσπευσαν να τον ξεγράψουν μετά τις απανωτές γκέλες του Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου. Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου, μπήκαν στο παρκέ "φτιαγμένοι'', έμοιαζαν να ξέρουν πότε ακριβώς να κάνουν το καθετί, έπαιξαν "σκυλίσια" άμυνα και με ένα απίστευτο ρεπερτόριο στην επίθεση δεν άφησαν πολλά περιθώρια στους καστιγιάννους..
Ήταν ένας Ολυμπιακός στην κυριολεξία να τον...πιεις στο ποτήρι. Χαιρόσουν να τον βλέπεις, είτε ήσουν οπαδός του, είτε απλός φίλος του μπάσκετ. Ο Σπανούλης έδινε το ρυθμό, ο Μάντζαρης εκτελούσε, σε μια αλληλουχία και αλληλοσυμπλήρωση των σύνηθων ρόλων που έχει ο καθένας, ο Πρίντεζης για ακόμη ένα βράδυ απέδειξε γιατί είναι το κορυφαίο τεσσάρι στα ευρωπαϊκά παρκέ, ο Παπανικολάου έδειξε ''σαν να μην έλειψε μια μέρα" από τον Πειραιά και οι "καμικάζι" Χάκετ, Παπαπέτρου και Στρόμπερι δίπλα στον πολύτιμο και ποιοτικό Χακίμ Ουόρικ ήρθαν να συμπληρώσουν την ραψωδία μπάσκετ που παρουσίασε στο απαιτητικό και ενθουσιώδες κοινό του ΣΕΦ ο Ολυμπιακός.
Το κυριότερο, βέβαια, που πήρε ο Ολυμπιακός από το 99-84 δεν ήταν ούτε η νίκη ούτε η διαφορά. Ήταν αυτή η νέα "παράταση ζωής μιας ακόμη εβδομάδας" που πήραν οι "ερυθρόλευκοι" πριν την μάχη που ακολουθεί στη Ρωσία με την Κίμκι. Ήταν η φοβερή "ένεση" ψυχολογίας που τους έδωσε το σμπαράλιασμα της Ρεάλ και η αποθέωση και η πίστη του κόσμου τους στα πρόσωπά τους. Αυτό ήθελε ο Ολυμπιακός. Νίκες. Μεγάλες και επιβλητικές, μαζεμένες νίκες. Αυτές δίνουν ψυχολογία και η ψυχολογία σου δίνει τον απαιτούμενο "αέρα"προς τη νίκη, προς το στόχο.
Γράφαμε και πριν λίγες μέρες, πως οι παίκτες του Ολυμπιακού "ξέρουν τί και πώς να το κάνουν" τώρα που...σφίγγουν τα γάλατα. They've been there, they've done that, again and again. Το έχουν ξανακάνει, έχουν ξαναβρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και ξέρουν πώς να επιβιώσουν. Ξέρουν που να στοχεύσουν, ξέρουν τί να προσέξουν, ξέρουν με τι ψυχολογία οφείλουν να πορευτούν. Ο Σπανούλης, ο Μάντζαρης, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, αυτοί είναι οι τέσσερις σωματοφύλακες του Ολυμπιακού. Αυτοί θα τον οδηγήσουν και στα εύκολα και στα δύσκολα. Και είναι ευλογία να έχουν στο πλευρό τους παίκτες-μαχητές όπως τον Χάκετ, τον Στρόμπερι, τον Παπαπέτρου, τον Χάντερ ακόμη και τον Ουόρικ. Γιατί είναι τα κομμάτια που συμπληρώνουν αρμονικά ένα "παζλ" που κύρια χαρακτηριστικά στα "κομμάτια" του είναι η μαχητικότητα, η ενέργεια και φυσικά η ποιότητα. Είναι δύσκολο να πετύχεις τέτοιο "πάντρεμα" και ο Σφαιρόπουλος, έστω και Μάρτη μήνα, φαίνεται τί ήθελε να πετύχει το καλοκαίρι με τις επιλογές και το στήσιμο που έγινε. Αυτό βέβαια δεν είναι της παρούσης αλλά κουβέντα να γίνεται, γιατί τώρα που ο Ολυμπιακός παίζει πλήρης -με εξαίρεση τον ταλαιπωρημένο Λοτζέσκι- δείνει και τί πραγματικά μπορεί να βγάλει στο παρκέ.
Η συνέχεια τώρα είναι το μόνο που μετράει για τους "ερυθρόλευκους". Πρέπει γρήγορα να φυλάξουν στο συρτάρι τη νίκη-θρίαμβο με τη Ρεάλ και να συγκεντρωθούν 100% στην Κίμκι και μόνο σε αυτή. Ούτε σε άλλα σενάρια, ούτε στο μεθεπόμενο ματς με την ΤΣΣΚΑ. Αν δεν νικήσεις την Κίμκι, πας σπίτι σου. Γι αυτό θα πρέπει βήμα βήμα ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να παίζει στο ίδιο τέμπο, με την ίδια αυαταπάρνηση, με την ίδια θέληση, χωρίς να κοιτάει τους άλλους. Ούτως ή άλλως αν παίζει έτσι δεν έχει να φοβηθεί κανέναν η ομάδα του Πειραιά. Αντίθετα, αυτήν θα έχουν άλλοι πολλούς λόγους να την τρέμουν...
Ένας Ολυμπιακός-καταιγίδα, παρέσυρε στο διάβα του χτες την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ και έδωσε ένα μάθημα σε όσους έσπευσαν να τον ξεγράψουν μετά τις απανωτές γκέλες του Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου. Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου, μπήκαν στο παρκέ "φτιαγμένοι'', έμοιαζαν να ξέρουν πότε ακριβώς να κάνουν το καθετί, έπαιξαν "σκυλίσια" άμυνα και με ένα απίστευτο ρεπερτόριο στην επίθεση δεν άφησαν πολλά περιθώρια στους καστιγιάννους..
Ήταν ένας Ολυμπιακός στην κυριολεξία να τον...πιεις στο ποτήρι. Χαιρόσουν να τον βλέπεις, είτε ήσουν οπαδός του, είτε απλός φίλος του μπάσκετ. Ο Σπανούλης έδινε το ρυθμό, ο Μάντζαρης εκτελούσε, σε μια αλληλουχία και αλληλοσυμπλήρωση των σύνηθων ρόλων που έχει ο καθένας, ο Πρίντεζης για ακόμη ένα βράδυ απέδειξε γιατί είναι το κορυφαίο τεσσάρι στα ευρωπαϊκά παρκέ, ο Παπανικολάου έδειξε ''σαν να μην έλειψε μια μέρα" από τον Πειραιά και οι "καμικάζι" Χάκετ, Παπαπέτρου και Στρόμπερι δίπλα στον πολύτιμο και ποιοτικό Χακίμ Ουόρικ ήρθαν να συμπληρώσουν την ραψωδία μπάσκετ που παρουσίασε στο απαιτητικό και ενθουσιώδες κοινό του ΣΕΦ ο Ολυμπιακός.
Το κυριότερο, βέβαια, που πήρε ο Ολυμπιακός από το 99-84 δεν ήταν ούτε η νίκη ούτε η διαφορά. Ήταν αυτή η νέα "παράταση ζωής μιας ακόμη εβδομάδας" που πήραν οι "ερυθρόλευκοι" πριν την μάχη που ακολουθεί στη Ρωσία με την Κίμκι. Ήταν η φοβερή "ένεση" ψυχολογίας που τους έδωσε το σμπαράλιασμα της Ρεάλ και η αποθέωση και η πίστη του κόσμου τους στα πρόσωπά τους. Αυτό ήθελε ο Ολυμπιακός. Νίκες. Μεγάλες και επιβλητικές, μαζεμένες νίκες. Αυτές δίνουν ψυχολογία και η ψυχολογία σου δίνει τον απαιτούμενο "αέρα"προς τη νίκη, προς το στόχο.
Γράφαμε και πριν λίγες μέρες, πως οι παίκτες του Ολυμπιακού "ξέρουν τί και πώς να το κάνουν" τώρα που...σφίγγουν τα γάλατα. They've been there, they've done that, again and again. Το έχουν ξανακάνει, έχουν ξαναβρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και ξέρουν πώς να επιβιώσουν. Ξέρουν που να στοχεύσουν, ξέρουν τί να προσέξουν, ξέρουν με τι ψυχολογία οφείλουν να πορευτούν. Ο Σπανούλης, ο Μάντζαρης, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, αυτοί είναι οι τέσσερις σωματοφύλακες του Ολυμπιακού. Αυτοί θα τον οδηγήσουν και στα εύκολα και στα δύσκολα. Και είναι ευλογία να έχουν στο πλευρό τους παίκτες-μαχητές όπως τον Χάκετ, τον Στρόμπερι, τον Παπαπέτρου, τον Χάντερ ακόμη και τον Ουόρικ. Γιατί είναι τα κομμάτια που συμπληρώνουν αρμονικά ένα "παζλ" που κύρια χαρακτηριστικά στα "κομμάτια" του είναι η μαχητικότητα, η ενέργεια και φυσικά η ποιότητα. Είναι δύσκολο να πετύχεις τέτοιο "πάντρεμα" και ο Σφαιρόπουλος, έστω και Μάρτη μήνα, φαίνεται τί ήθελε να πετύχει το καλοκαίρι με τις επιλογές και το στήσιμο που έγινε. Αυτό βέβαια δεν είναι της παρούσης αλλά κουβέντα να γίνεται, γιατί τώρα που ο Ολυμπιακός παίζει πλήρης -με εξαίρεση τον ταλαιπωρημένο Λοτζέσκι- δείνει και τί πραγματικά μπορεί να βγάλει στο παρκέ.
Η συνέχεια τώρα είναι το μόνο που μετράει για τους "ερυθρόλευκους". Πρέπει γρήγορα να φυλάξουν στο συρτάρι τη νίκη-θρίαμβο με τη Ρεάλ και να συγκεντρωθούν 100% στην Κίμκι και μόνο σε αυτή. Ούτε σε άλλα σενάρια, ούτε στο μεθεπόμενο ματς με την ΤΣΣΚΑ. Αν δεν νικήσεις την Κίμκι, πας σπίτι σου. Γι αυτό θα πρέπει βήμα βήμα ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να παίζει στο ίδιο τέμπο, με την ίδια αυαταπάρνηση, με την ίδια θέληση, χωρίς να κοιτάει τους άλλους. Ούτως ή άλλως αν παίζει έτσι δεν έχει να φοβηθεί κανέναν η ομάδα του Πειραιά. Αντίθετα, αυτήν θα έχουν άλλοι πολλούς λόγους να την τρέμουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου