Το καλύτερο για τον Ολυμπιακό και τους φίλους του οι αδελφοί Αγγελόπουλοι φαίνεται πως το...φύλαγαν για το τέλος, καθώς μέσα σε μια μέρα και χωρίς κανένας να καταλάβει το οτιδήποτε, ανακοίνωσαν για πέντε χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα νέα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ, τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Ενώ όλοι περίμεναν μετά την ανακοίνωση για πέντε χρόνια του Δημήτρη Αγραβάνη, "συνοδοιπόρου" του Παπαπέτρου στην εθνική Νέων, να "κοπάσει" η μεταγραφολογία και ετοιμάζονταν για την έναρξη της "ερυθρόλευκης" προετοιμασίας, οι Αγγελόπουλοι, επαναπροσέγγισαν την πλευρά του παίκτη, προσφέροντάς του ό,τι καλύτερο γινόταν, με βάση τα ισχύοντα δεδομένα και τον "ανάγκασαν" να αφήσει το -ιδιαίτερα φημισμένο- πανεπιστήμιο του Τέξας όπου σπούδαζε για να γίνει κάτοικος Πειραιά για την επόμενη πενταετία.
Ο Παπαπέτρου όπως έδειξε και στο ευρωμπάσκετ Νένων Ανδρών αλλά και στο κολεγιακό πρωτάθλημα, όπου και είχε ιδιαίτερα "καλό όνομα" με αρκετές πιθανότητες να επιλεγεί σε ένα από τα επόμενα ντραφτ, είναι παίκτης με μεγάλο "potential", μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης δηλαδή, πάνω στον οποίο μπορεί να στηριχτεί μια ομάδα. Σίγουρα πνευματικά δεν θα είναι έτοιμος αμέσως να επωμιστεί ηγετικούς ρόλους και να έχει μέσο όρο 15-20 πόντους, όμως αποτελεί περίπτωση παίκτη που έχει όλα τα "μπασκετικά εχέγγυα"-μπασκετικό IQ, ταλέντο, προσωπικότητα- για να εξελιχτεί σε μπασκετμπολίστα πρώτης γραμμής και να αναλάβει σταδιακά τον ρόλο ενός άλλου "Παπ'', του Κώστα Παπανικολάου ο οποίος θα παίζει πλέον στα παρκέ της ACB με την Μπαρτσελόνα. Όσο για τον Αγραβάνη, που δεν είναι τόσο διαφημισμένος όσο ο "διόσκουρός" του στην εθνική Νέων, αποτελεί μια κίνηση-επένδυση, καθώς ο μικρός έχει δείξει ιδιαίτερα υψηλό μπασκετικό μυαλό, όσο τον έχουμε δει αγωνιζόμενο και με τον Πανιώνιο και με την εθνική.
Με αυτή την κίνηση και σε συνδυασμό και με όλες τις προηγούμενες οι Αγγελόπουλοι αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά το "μοντέλο" ομάδας που πρεσβεύουν, το οποίο και τους οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης τα δύο τελευταία χρόνια: παίρνουμε ό,τι καλύτερο υπάρχει από τηνεγχώρια, ελληνική αγορά, συνοδεύοντάς το με ξένους που δεν θα αμείβονται με "υπεραξίες" αλλά με βάση ακριβώς ότι προσφέρουν στο παρκέ. Έτσι ακριβώς έπραξαν το καλοκαίρι του 2011, παίρνοντας στο τέλος της χρονιάς την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα, έτσι έπραξαν το περσινό καλοκαίρι, κατακτώντας το "back to back" ευρωπαικό τρόπαιο και έτσι έκαναν και φέτος. Απέκτησαν φτηνούς και δοκιμασμένους στην Ελλάδα παίκτες(Πέτγουεϊ, Ντάνστον, Σίμονς) και ξένους-"λαβράκια" (Λοτζέσκι, Μπέγκιτς) οι οποίοι δεν θα έχουν την απαίτηση να έχουν μια μπάλα δική τους, όυτε να το παίζουν ηγέτες, αλλά θα είναι στην "υπηρεσία" της ομάδας και του παίκτη-ορχήστρα που θα αναλαμβάνει την καθοδήγησή της (Σπανούλης).
Φιλοσοφία που κερδίζει, δεν αλλάζει και οι πρόεδροι του Ολυμπιακού το κατάλαβαν για τα καλά "στο πετσί τους" αυτό τα τελευταία 3 χρόνια, διάστημα στο οποίο, έχοντας σπαταλήσει ελάχιστα σε σχέση με τα πρώτα τους χρόνια χρήματα, έχουν κατακτήσει 2 ευρωπαικά και ένα εγχώριο τίτλο.
Στηριζόμενοι σε μια σταθερή οικονομική πολιτική που αντιστοιχεί στην στελέχωση του ρόστερ με παίκτες που παίζουν για την ομάδα και όχι για το συμβόλαιο και οι οποίοι διαθέτουν χαρακτήρες που θα "αντανακλούν" σε ήσυχα αποδυτήρια και στη δημιουργία μιας ομάδας-παρέας, όπως συνέβαινε ακριβώς και τα τελευταία δύο χρόνια. Γιατί την ιστορία, την γράφουν οι παρέες..
Με αυτή την κίνηση και σε συνδυασμό και με όλες τις προηγούμενες οι Αγγελόπουλοι αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά το "μοντέλο" ομάδας που πρεσβεύουν, το οποίο και τους οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης τα δύο τελευταία χρόνια: παίρνουμε ό,τι καλύτερο υπάρχει από τηνεγχώρια, ελληνική αγορά, συνοδεύοντάς το με ξένους που δεν θα αμείβονται με "υπεραξίες" αλλά με βάση ακριβώς ότι προσφέρουν στο παρκέ. Έτσι ακριβώς έπραξαν το καλοκαίρι του 2011, παίρνοντας στο τέλος της χρονιάς την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα, έτσι έπραξαν το περσινό καλοκαίρι, κατακτώντας το "back to back" ευρωπαικό τρόπαιο και έτσι έκαναν και φέτος. Απέκτησαν φτηνούς και δοκιμασμένους στην Ελλάδα παίκτες(Πέτγουεϊ, Ντάνστον, Σίμονς) και ξένους-"λαβράκια" (Λοτζέσκι, Μπέγκιτς) οι οποίοι δεν θα έχουν την απαίτηση να έχουν μια μπάλα δική τους, όυτε να το παίζουν ηγέτες, αλλά θα είναι στην "υπηρεσία" της ομάδας και του παίκτη-ορχήστρα που θα αναλαμβάνει την καθοδήγησή της (Σπανούλης).
Στηριζόμενοι σε μια σταθερή οικονομική πολιτική που αντιστοιχεί στην στελέχωση του ρόστερ με παίκτες που παίζουν για την ομάδα και όχι για το συμβόλαιο και οι οποίοι διαθέτουν χαρακτήρες που θα "αντανακλούν" σε ήσυχα αποδυτήρια και στη δημιουργία μιας ομάδας-παρέας, όπως συνέβαινε ακριβώς και τα τελευταία δύο χρόνια. Γιατί την ιστορία, την γράφουν οι παρέες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου