ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ...

Όποιος παρακολούθησε τον χτεσινό τελικό του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ, είτε φίλος του Ολυμπιακού είτε οποιοσδήποτε απλός μπασκετόφιλος δεν μπορεί παρά να αισθάνεται δέος για την τεράστια αυτή ομάδα.. ΟΜΑΔΑ πιο σωστά.. Μια παρέα παιδιών που πέρσι ξεκίνησαν από το μηδέν και με δουλειά και το κεφάλι κάτω, χωρίς εκατομμύρια και φανφάρες, κατάφεραν να κερδίσουν για δεύτερη συνεχή χρονιά την Ευρωλίγκα και να καταπλήξουν όλη την μπασκετική Ευρώπη με το " διαστημικό"μπάσκετ που έπαιξαν-ειδικά στα δύο ματς του Φάιναλ Φορ.. Το μάτι "γυάλιζε" και το έβλεπε κανείς όποτε έκαναν βουτιές στο παρκέ οι "ερυθρόλευκοι" για μια χαμένη μπάλα.. Κανένας δεν έπαιζε για τον εαυτό του, κανένας δεν έλεγε μεγάλα λόγια.. Το μόνο που έκαναν οι τύποι αυτοί, ήταν να βάλουν το κεφάλι κάτω, να τα δώσουν ΟΛΑ στα 40 λεπτά του αγώνα και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που παρακολουθήσαμε: δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαικό με τρομακτική άνεση!

Ναι, ναι.. Ο Ολυμπιακός έβαλε 100άρα στη δύσμοιρη Ρεάλ, αφού πρώτα είχε...ξεπαστρέψει ολάκερη ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό με 17 πόντους διαφορά, παίζοντας κατά διαστήματα μπάσκετ μιας...άλλης εποχής! "Δαιμονισμένη" άμυνα, απίστευτη υπομονή και αρμονία στις επιθετικές επιλογές και αστείρευτο πάθος ήταν τα στοιχεία που χαρακτήρισαν τους (back to back, πλέον) πρωταθλητές Ευρώπης οι οποίοι πραγματικά πρέπει να φόβησαν τους αντιπάλους με τον τρόπο που στέκονταν στο παρκέ! 

Τί να πούμε τώρα εμείς για τον κορυφαίο Ευρωπαίο παίκτη Βασίλη Σπανούλη, τί να πρωτομνημονεύσουμε για το "λιοντάρι" Κάιλ Χάινς, τί να...ψελίσουμε για τον κόουτς Μπαρτζώκα, που τόσο και τόσα έχει ακούσει ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ όλη τη χρονιά.. Ο άνθρωπος έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής με Ευρωλίγκα στο παλμαρέ του και...τα πολλά λόγια μάλλον είναι φτώχεια σε τέτοιες στιγμές, οπότε σταματάμε!

Πιο σημαντικό πάντως γι'αυτή την ομάδα δεν είναι πως έχει κατακτήσει δύο συνεχόμενες Ευρωλίγκες αλλά το ότι έχει κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση και των φιλάθλων αλλά και των αντιπάλων του, που αναγνωρίζουν πως έχουν να τα βάλουν με μία ομάδα που παίζει με καρδιά και ψυχή, που δίνει όλο το "είναι" της και στα 40 λεπτά του α
γώνα και που έχει μάθει όταν πρέπει να "σκύβει το κεφάλι"¨, να δουλεύει και να κατακτά όλο και περισσότερα, χωρίς βεντετισμούς, χωρίς φανφάρες και χωρίς ίχνος υπεροψίας..

Ο "στρατηγός" Ντούντα Ίβκοβιτς "σφυρηλάτησε" πέρυσι αυτή την ομάδα με χαρακτήρα νικητή και πρωταθλητή και την έμαθε να παίζει για να μάχεται και να χαίρεται το παιχνίδι, παίζοντας πάντα σωστό, πειθαρχημένο μπάσκετ.. Τα αποτελέσματα της δουλειάς του ακόμη φαίνονται και θα συνεχίσουν να φαίνονται για πολλά χρόνια ακόμη, αρκεί να μη χαθεί ο "κορμός" αυτών των παικτών και αρκεί στην άκρη του πάγκου να υπάρχει ένας άνθρωπος με την κατάλληλη ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ για να διαχειριστεί τις όποιες δυσκολίες παρουσιαστούν.. Κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας απέδειξε(και θα συνεχίσει να αποδεικνύει)πως ήταν και είναι ο κατάλληλος γι αυτό το έργο.. Και του χρωστάμε όλοι ένα "συγνώμη" για την τεράστια και άδικη-ώρες ώρες-κριτική προς το πρόσωπό του...