Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ?

Μόνο η γνωστή σε όλους μας εθνική Ελλάδας,η ομάδα που παλεύει όλα τα ματς μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και που ποτέ δεν παρατάει ένα ματς,δεν ήταν αυτή που είδαμε σήμερα απέναντι στην-σκληροτράχηλη και καλοδουλεμένη-Τουρκία.
Κακό ματς από την εθνική μας,που σε κανένα σημείο δεν κατάφερε να περιορίσει τη δράση του...δαίμονα Ιλιασόβα αλλά ούτε και τα πολλά πικ εν ρολ των Τούρκων,που με αιχμές τους Ασίκ και Ερντέν, μας "πλήγωναν" μέσα στο καλάθι.Ειδικά ο Ιλιασόβα έκανε ένα από τα ματς της ζωής του.Το μάτι του ανθρώπου...γυάλιζε επικίνδυνα και το καταλάβαινες αυτό από το δολοφονικό ύφος που ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό του μετά από κάθε καλάθι(κι ήταν πολλά..)που μας έβαζε.Γενικώς ψυχωμένοι εμφάνιση των Τούρκων μπροστά στο κοινό τους και κακή εμφάνιση απ'την πλευρά μας.Με φωτεινή εξαίρεση τον Διαμαντίδη που "σκύλιαζε" και πάλευε μόνος του θαρρείς ώρες-ώρες ανάμεσα στα θηρία στην άμυνα και τον ψυχωμένο-όπως πάντα-Μπουρούση,κανένας παίκτης της εθνικής μας δεν έβγαλε στο παρκέ αυτά που περιμέναμε να δούμε σε ένα "τελικό" σαν τον αποψινό.Η ήττα με 76-65 είναι φυσικό επακόλουθο και περιπλέκει αρκετά τα πράγματα για τη συνέχεια.
Έτσι που έρχονται τώρα τα πράγματα και βλέποντας και τους πρωταθλητές Ευρώπης και κόσμου Ισπανούς να χάνουν και από τους Λιθουανόυς και να οδεύουν προς την τρίτη θέση στον όμιλο τους,μπαίνουμε σε σκέψεις σχετικά με τον αν θα πρέπει να κερδίσουμε την Ρωσία και να βγούμε δεύτεροι,παίζοντας στους 16 με Ισπανία(!)και αν περάσουμε στους 8 με την Αμερική ή αν θα πρέπει να κάτσουμε να χάσουμε,να βγούμε τρίτοι και να έχουμε σαφώς πιο βατή συνέχεια,απέναντι σε ομάδες σαν τη Γαλλία,την Λιθουανία,την Αργεντική και πάει λέγοντας..
Το ερώτημα είναι όντως πολύ δύσκολο να απαντηθεί,αφού ναι μεν αν κάτσουμε να χάσουμε αποφεύγουμε τα δύο μεγαθήρια,πολλές φορές όμως αυτό γυρίζει "μπούμερανγκ" όπως έχει αποδειχτεί και στο παρελθόν και ίσως να την πληρώσουμε στη συνέχεια..Η μόνη "απάντηση",νομίζουμε θα είναι η βελτίωση,σε κάθε τομέα,της ομάδας μας.Αν οι παίκτες και το προπονητικό επιτελείο μας(το τονίζουμε κι αυτό..)παρουσιαστούν στη συνέχεια όπως μπορούν και όπως μας έχουν συνηθήσει τόσα χρόνια,τότε με όποιον και να παίξουμε έχουμε τύχη και μάλιστα μπόλικη(όσο μπορείς να το πεις αυτό έχοντας να αντιμετωπίσειςΙσπανία και  πιθανόν διαδοχικά τις ΗΠΑ,βέβαια!).Αν παραμείνουμε "υπνωτισμένοι" και παίζουμε το ίδιο υποτονικά και άσχημα,τότε με όποιον και να παίξουμε δεν έχουμε να ελπίζουμε σε τίποτε..Όπως και να'χει,ελπίζουμε προπονητές και παίκτες να τα βάλουν κάτω,να δουν πού έκαναν λάθος και να το...πάρουν ξανά απ'την αρχή,όπου χρειάζεται.Την μπασκετική ικανότητα,αποδεδειγμένα την έχουν..Μένει να δούμε την αντίδραση και σε επίπεδο ψυχολογίας.

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΜΕ...ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΡΕΝΑ!

Οι Αμερικάνοι πήγαν στην Τουρκία για να πάρουν ξανά...σπίτι τους τα σκήπτρα του παγκοσμίου μπάσκετ μετά από 16 χρόνια(Καναδάς '94)και όπως φαίνεται δεν θα έχουν και μεγάλο πρόβλημα να το πετύχουν!Η ομάδα του Σιζέφσκι μπορεί να μην είναι Dream Team και να μην έχει στο ρόστερ της Κόμπι και Λεμπρον,διαθέτει όμως αστείρευτο ταλέντο,μεγάλη "δίψα" για διάκριση και,το κυριότερο,στερείται ρεβανσισμού και υπεροψίας,τα οποία στο παρελθόν τους οδήγησαν σε μαζεμένες αποτυχίες.Βλέποντας ένα ματς αυτής της ομάδας,καταλαβαίνεις πραγματικά τί σημαίνει ασφυκτική πίεση στην άμυνα,τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο και πλουραλισμός στις επιθετικές επιλογές.Οι Μπίλαπς,Ρόουζ,Ντουράντ,Όντομ αλλά και οι Γκόρντον,Ιγκουοντάλα και Ουέστμπρουκ,διδάσκουν μπάσκετ,ευστοχοντας από όπου κι όποτε θέλουν,κλέβοντας συνεχώς μπάλες και τελειώνοντας με εντυπωσιακά καρφώματα και γενικώς,δεν αφήνουν τον αντίπαλο ούτε μία στιγμή να νιώσει ότι έχει ελπίδα να πάρει κάτι απ'τον αγώνα.Το ένιωσαν στο πετσί τους αυτό και οι Κροάτες και οι Σλοβένοι,που χωρίς πολλά-πολλά υποτάχθηκαν στην αμερικανική ομάδα κι είπαν και...ευχαριστώ που δεν έχασαν με 40-50 πόντους.
Δεν λέμε ότι είναι ανθρωπίνος αδύνατον να χάσουν οι Αμερικάνοι,είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο.Θα πρέπει να κάνεις το τέλειο παιχνίδι,να βρεις όλα τα "κουμπιά" τους και να τους...απενεργοποιήσεις τουλάχιστον στο 80%,για να μπορείς να λες ότι έχεις τύχη.
Και δεν είναι μόνο οι αλτικές ικανότητες και προσόντα,η ευστοχία και ο τρόπος παιχνιδιού που τους καθιστούν "άτρωτους" τους εκ Αμερικής φίλους μας.Το κίνητρο και η τεράστια επιθυμία για μία εθνική διάκριση,που θα τους ανεβάσει περισσότερο στην αντίληψη των συμπατριωτών τους,είναι αυτό που καθιστά αυτά τα νεαρά παιδιά ως ξεκάθαρο φαβορί.Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για ΝΒΑερς που βρίσκονται στην απαρχή της καριέρας τους(με εξαίρεση Όντομ,Μπίλαπς)χωρίς να έχουν κερδίσει ακόμη ούτε την φήμη του σούπερ-σταρ,αλλά ούτε και κάποιον τίτλο.Το Μουντομπάσκετ,λοιπόν,αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο γι'αυτούς,ώστε να αποδείξουν τί αξίζουν,να τους υπολογίζουν ακόμη περισσότερο στο μέλλον αλλά και,γενικά,ώστε να γίνουν από μεγάλα ταλέντα,έτοιμοι και καταξιωμένοι μπασκετμπολίστες που βοήθησαν τη χώρα τους να ανέβει και πάλι στο πρώτο σκαλί του βάθρου.Ζητείται αντίπαλος,λοιπόν..!

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

ΖΗΣΗΣ,ΜΠΟΥΡΟΥΣΗΣ,ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΚΑΙ...1-0

Νικηφόρα ξεκίνησε η εθνική μας στο Μουντομπάσκετ,κάμπτωντας την-μεγαλύτερη του αναμενομένου-αντίσταση της Κίνας με 89-81.
Το παιχνίδι μπορεί να χαρακτηριστεί ως...παράξενο,όχι μόνο εξαιτίας των σημαντικών απουσιών της ομάδας μας,αλλά και εξαιτίας της συνεχούς άμυνας ζώνης των Κινέζων όπως και της ασυνήθιστης ευστοχίας τους στα μακρινά σουτ,που τους επέτρεψε και να παραμένουν συνεχώς σε επαφή με το σκορ.Η εθνική μας τα βρήκε "σκούρα" απέναντι στην σφιχτή αυτή Κινεζική άμυνα,καταφέρνοντας όμως και πάλι να ξεφεύγει με 10-12 πόντους στο σκορ,χωρίς όμως να μπορεί να κρατάει αυτή τη διαφορά,αφού οι Κινέζοι με τον Γι να κάνει μεγάλο ματς και με τους Ουάνγκ και Γιούε να τον ακολουθούν,κατάφεραν μέχρι και να περάσουν μπροστά στο σκορ με 65-66 στο 32'!Μερικά παλικαρίσια καλάθια του Σπανούλη,οι "εκτελέσεις" του Ζήση από την περιφέρεια και ο δυναμισμός και το τσαγανό του Μπουρούση,όμως,μέσα κι έξω απ'τα καλάθια,ξαναέδωσαν το προβάδισμα στην εθνική μας και διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα,που μας χαροποιεί μεν,μας βάζει σε σκέψεις δε,κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε.Πέραν της ζώνης,θα πρέπει να μας προβληματίσουν τα λίγα-σε αντίθεση με τα συνηθισμένα μας στάνταρ-κλεψίματα και αιφνιδιασμοί,τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ,αλλά και το πώς θα περάσουμε περισσότερο την μπάλα κοντά στο καλάθι,ιδιαίτερα στο αυριανό ματς,όπου και πάλι θα στερηθούμε των δύο βασικών μας ψηλών.
Κάθε αρχή και δύσκολη,όμως,γι'αυτό και περιμένουμε από την εθνική στα επόμενα παιχνίδια να δείξει ποια πραγματικά είναι και τί πράγματι μπορεί να καταθέσει στο παρκέ.

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ...ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ!

Είχε προαναγγελθεί ως ο "αγώνας-όνειρο",αλλά έτσι όπως εξελίχτηκε κατέληξε αγώνας...εφιάλτης!Η Εθνική μας δεν μπόρεσε ούτε στο ελάχιστο να κοντράρει την team USA,χάνοντας με 59-87,το κυριότερο όμως είναι πως δεν έδειξε ούτε το 50% των όσων είναι ικανή να κάνει πάνω στο παρκέ,απογοητεύοντας τους 14.000 νοματαίους που βρέθηκαν στο Ο.Α.Κ.Α. για να την...προυπαντήσουν ενόψει του Μουντομπάσκετ της Τουρκίας.
Είναι αλήθεια πως τους φοβηθήκαμε υπερβολικά τους Αμερικάνους.Δεν λέμε,καλοί χρυσοί οι Μπίλαπς,Ντουράντ,Ιγκουοντάλα,Όντομ και σία,σε καμία περίπτωση όμως αυτοί οι παίκτες δεν είναι τόσο....απείρως ανώτεροι της Ελλάδας.Απλώς,τα παιδιά έχουν μεγαλώσει μέσα σε άλλες συνθήκες,με διαφορετική νοοτροπία και αρχές,έχοντας μια...μπάλα μπάσκετ στην αγκαλιά τους.Και,βεβαίως βεβαίως,έχουν και μεγαλύτερα αλτικά και αθλητικά προσόντα και από εμάς αλλά κι από όλους τους Ευρωπαίους.Το έβλεπες αυτό εξάλλου,όταν ο Ντέρικ Ρόουζ διίσχυζε το παρκέ σε 3-4 '',όταν έκαναν...πτήσεις προς το καλάθι ο Ντουράντ,ο Ιγκουοντάλα και ο Ρούντι Γκέι ή όταν έβαζε καλάθι απ'όπου ήθελε ο Έρικ Γκόρντον(φοβερός σουτέρ,θα ακουστεί πολύ στο μέλλον).Γενικώς,το...κατέχουν καλύτερα το τόπι οι άνθρωποι,οι οποίοι συν τοις άλλοις ήταν και άριστα διαβασμένοι από το "κάζο" του 2006 στη Σαιτάμα.Κομμένα τα πολλά πικ εν ρολ της Εθνικής μας χτες και γενικά μία συνεχής...αγρανάπαυση από τους Αμερικάνους οι οποίοι έμοιαζαν και σαν να θέλουν να πάρουν μία μορφή "εκδίκησης" για εκείνο το αλλήστου μνήμης 101-95.
Στα ελαφρυντικά της εθνικής μας,πέρα από τις σημαντικές απουσίες των δύο βασικών ψηλών Μπουρούση Σχορτσανίτη,συγκαταλέγεται νομίζουμε και η...κλοτσοπατινάδα με τους Σέρβους την  περασμένη εβδομάδα,η οποία όσο κι αν ξεπεράστηκε είναι σίγουρο πως έστω και λίγο επηρεάζει ακόμα τους διεθνείς,αφού οι τιμωρίες της FIBA αναμένονται με αγωνία από όλους.Είναι σίγουρο,πάντως,πως άμα τη επιστροφή των δύο ψηλών αλλά και με την περισσότερη ηρεμία στο στρατόπεδο της ομάδας,η ομάδα μας θα παρουσιαστεί έτοιμη στο πρώτο τζάμπολ στα τουρκικά γήπεδα,ώστε να μας βγάλει για μία ακόμη φορά ασπροπρόσωπους.
Όσο για τους Αμερικανούς,έδειξαν πως αν μη τί άλλο είναι-και πάλι-το μεγάλο φαβορί για το χρυσό.Άπαιχτοι δεν είναι,οι Ισπανοί...παραμονεύουν αγριεμένοι στη γωνία,όμως και πάλι είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι.Τρέχουν σε άλλη διάσταση,πιέζουν με τεράστια άνεση,σκοράρουν όποτε και όπως θέλουν(αρκεί να το...θέλουν!).Τους λείπει σίγουρα η εμπειρία από μεγάλα ραντεβού(εξαίρεση Μπίλαπς,Όντομ)και η διάρκεια στην απόδοσή τους,όμως αυτά...ξεπερνιούνται,όταν έχεις τα προαναφερθέντα στο μάξιμουμ!
Καλό Μουντομπάσκετ να'χουμε!

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΟΥ Ο ΙΒΚΟΒΙΤΣ..

Μετά από αρκετά ονόματα που "παρήλασαν" ως υποψήφια για να καλύψουν την θέση '3" στον Ολυμπιακό,οι Αγγελόπουλοι κινούμενοι με άκρα μυστικότητα(για μια ακόμη φορά)έφεραν στον Πειραιά τον 22 χρονο Σέρβο διεθνή φόργουορντ Μάρκο Κέσελι,ο οποίος και αποτελεί,σαφώς,προσωπική επιλογή του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Οι "ερυθρόλευκοι" αναζητούσαν έναν αθλητικό παίκτη,με ικανότητα στο μακρινό σουτ και ο Κέσελι μοιάζει να ικανοποιεί αυτά τα κριτήρια.Τα 78(παρακαλώ)τρίποντα που σημείωσε πέρσι στο σερβικό πρωτάθλημα μόνο τυχαία δεν είναι και καταδεικνύουν έναν παίκτη που του αρέσει και το κυριότερο μπορεί να σκοράρει από μακριά,παίκτη που έχει με λίγα λόγια "ψωμοτύρι" το τρίποντο.Σαφώς και η απόκτηση του Σέρβου αποτελεί μία κίνηση με αρκετό ρίσκο και η οποία χρεώνεται εξ'ολοκλήρου στον Ίβκοβιτς,ο οποίος σαφώς και ξέρει τί κάνει και τί ακριβώς του χρειάζεται για να "χτίσει" το νέο Ολυμπιακό.Και για να το δούμε και απλά το όλο ζήτημα,ο Κέσελι έχει αυτό ακριβώς που έλειπε από την περιφέρεια του Ολυμπιακού,στην οποία και δεσπόζουν οι "δημιουργοί" Παπαλουκάς,Τεόντοσιτς,Σπανούλης:το σουτ.
Σίγουρα και για να λέμε την αλήθεια,τον Κέσελι δεν τον έχουμε παρακολουθήσει για να έχουμε ακριβή εικόνα.Όμως,κάτι από τις συνεντεύξεις-μαρτυρίες προπονητών που τον ξέρουν και κάτι τα βίντεο στο διαδίκτυο,μας κάνουν να πιστεύουμε πως ο Ολυμπιακός έπιασε "λαβράκι" με τον συγκεκριμένο παίκτη.Μην ξεχνάμε άλλωστε πως μιλάμε για παίκτη που με ύψος 2,08(και με τεράστιο άνοιγμα χεριών)αγωνίζεται αποκλειστικά στο "3" και μπορεί να σκοράρει με χίλιους-δυό τρόπους.Τον Ολυμπιακό όμως ένα τον νοιάζει:να βάζει τα μακρινά σουτ..Για τα υπόλοιπα υπάρχουν άλλοι(και είναι αρκετοί)παίκτες.
Όσο για τη συνέχεια στο μεταγραφικό μέτωπο,είναι σαφές πως ο Ολυμπιακός μάλλον θα πάρει άλλον έναν,πιθανότατα Αμερικανό παίκτη,έναν "κόμπο-γκαρντ" κατά προτίμηση.Αυτή τη στιγμή στο ρόστερ δεν υπάρχει άλλος Αμερικανός και θεωρούμε δύσκολο να μην πάρει ούτε έναν ο Ίβκοβιτς,από τη στιγμή,μάλιστα,που το ρόστερ μοιάζει να "απαιτεί" ακόμα μία ποιοτική-έστω και συμπληρωματική- προσθήκη.